Pagmamahal Sa Sarili, Sa Kapwa at Sa Sariling Bayan Lang ang Kailangan!

Ayon sa isinulat na akda ni Jaeyoun Kim na pinamagatang, "A Korean Message For The Filipinos", hindi kurapsyon ang problema ng Pilipinas kundi ang kawalan ng pagmamahal ng mga Pilipino sa sarili nitong bansa. Nakahihiya mang aminin ngunit marahil, tama ang tinuran ni Jaeyoun Kim. Paano nga naman uunlad ang bansa kung walang pagmamahal ang mga mamamayan nito sa sarili nitong bansa? Marahil, marapat lamang na pagtuunan natin ng pansin ang pagmamahal sa ating sarili, sa ating kapwa at higit sa lahat, sa ating sariling bayan.

                Marapat lamang na matutunan muna nating mahalin ang ating mga sarili una sa lahat. Tanda ng respeto sa ating sarili. Sapagkat tayo’y hindi irerespeto ng iba kung tayo mismo ay walang respeto sa ating mga sarili. Ang kawalang respetong ito sa ating mga sarili ay maaaring pagsimulan ng krimen. Sa paanong paraan? Isang halimbawa nito ang rape. Paanong irerespeto ng iba ang mga babaeng mahahalay ang pananamit kung sila mismo, ipinakikita na wala silang respeto sa kanilang mga sarili?

                Ikalawa ay ang pagmamahal sa kapwa. Malasakit at respeto sa iba, ito ang tanda ng pagmamahal sa kapwa. Kurapsyon ang mabuting halimbawa nito. Ang mga nasa katungkulan na patuloy na ibinubulsa ang pera ng taong bayan at ang nais lamang ay mapabuti ang kanilang sarili ay halimbawa ng mga taong makasarili na hindi man lamang inisip muna ang iba bago gumawa ng desisyon. At sa huli’y kanila pang ipipilit na makuha ang simpatya ng mga mamamayan na kanilang ninakawan. Sa halip na tulungan ay kanila pang pinahihirapan. Marahil, dapat lamang na iwasan nating maging makasarili at magkaroon ng malasakit sa iba upang nang sa gayon ay ating makamit kahit kaunti ang kaunlaran.

                At ang huli ay ang pagmamahal sa bayan. Kung ating mapapansin, ay ating mas tinatangkilik ang produkto ng ibang bansa kaysa sa ating sariling mga produkto. Tila ba atin nang nakalilimutan ang ating sariling produkto. Ang ating kultura na unti-unti nang nawawala na tila ba binubura na ng panahon. Ang ating mga bayani ay namatay dahil sa pagmamahal sa ating sariling bayan. Ngunit, bakit tayo? Bibili lamang ng sariling produkto’y hindi pa magawa. Hindi naman masamang tangkilikin ang produktong gawa ng ibang bansa. Ang masama’y pati kultura ng mga bansang ito’y atin nang nakukuha at pati ating sariling kultura ay atin nang naisasantabi. Tayong mga Pilipino na dapat  unang nagmamahal at nagpapahalaga sa ating bansa ay siya pang nakalilimot at ibang tao pa ang siyang nagmamalasakit dito. May mga tao pa kayang handang mamatay para sa kanilang sariling bayan?

                Kung atin lamang sanang matututunang mahalin ang ating sarili, kapwa at sariling bayan, marahil ang pag-unlad na ating inaasam ay atin ding makakamtan katulad ng kinahinatnan ng ibang mauunlad na bansa at hindi tayo kailangang kaawaan ng ibang bansa.